Trip naar Wonotobo vallen

Eeeey,
Ik ben weer op trip geweest naar weer een hele gave plek!
Het is nu vrijdag en ben lekker afgewerkt mijn weekend is dus alweer begonnen. Ik hoef alleen nog maar volgende week van maandag t/m vrijdag te werken en daarna zit mijn stage er alweer op. De tijd is gevlogen. We gaan volgende week nog broodje gehaktbal voor mijn collega’s op kinderafdeling maken, ze wilden namelijk iets typisch hollands, en buiten alle stamppotten heb je ook weer niet zo heel veel, want je moet hier natuurlijk wel ook de ingrediënten hebben. Ik zou wel laten weten hoe ze het hebben gevonden. Maar zou nu eerst mijn verhalen van mijn trip naar de Wonotobo vallen vertellen.

Met de boot naar de cow falls:
We hadden een trips geboekt naar de Wonotobo watervallen. Dit zijn watervallen best diep het binnenland in. We zouden vanaf Nickerie vertrekken, en dan de rivier bij Nickerie tegen de stroom in varen, recht naar het beneden gebied van Suriname. De eerste dag zouden we met het bootje naar de cow falls gaan om daar te overnachten. De rivier ligt precies tussen Suriname en Guyana in. We werden de eerste dag op de gehaald door de gids en hij bracht ons naar de plek waar de boot zou vertrekken. Het was niet zo’n grote boot, maar gelukkig wel overdekt met van dat blauwe zeil. We vertrokken meteen, de natuur was weer prachtig net als in het andere binnenlandse gedeelte van Suriname. De gids vertelde meteen al dat het water erg hoog stond. De eerste dag hebben we uren gevaren, maar we kregen wel goed te eten onderweg lekkere bruine bonen met kip enzo. Toen we er bijna waren begon het hard te regenen, en te onweren lekker daar zit je dan in zo’n bootje. Het water was te hoog bij de accommodatie waar we eerst naar toe zouden gaan (want normaal had je veel rotsen in het gebied de cow falls maar nu waren deze allemaal onder water) dus gingen we naar een andere. Hier aangekomen moesten we natuurlijk wel engels praten, want we waren in Guyana. Hier denk je dan even niet bij na, de tijd loopt hier ook 1 uur achter. Dit was een leuk guesthouse maar ook hier stond het water erg hoog vertelde de bewoners. Ze hadden hier ook twee papegaaien en een toekan, maar wel in een super klein kooitje dat was dan weer zielig. Ik lag er uiteindelijk vroeg in want was erg moe van de lange reis, maar het bleef wel onweren.

Met de boot naar de Wonotobo vallen:
We vertrokken al vroeg op weg naar de Wonotobo vallen. De reis was weer heel mooi, zo op het water tussen al die mooie natuur en die bomen. We kwamen ’s middags rond 14u aan bij de Wonotobo vallen, de Wonotobo vallen zijn heel wat watervallen bij elkaar. Je kwam aanvaren en zag al die watervallen erg prachtig, ze waren nu ook extra wild want het er was ook meer water. We probeerde zo dicht mogelijk bij de watervallen te komen, maar de stroming was sterk. We sliepen op een onbewoond eiland, super gaaf! We hadden daar bijna niks, alleen het indianen dorp recht voor ons had er 2 soort van hutjes neer gezet, het was zeg maar een houten vloer met een dak erop gemaakt van bladeren. Hierop werd er een tentje gezet. Douche enz. moesten we gewoon in het water doen.. tjaa ik voelde me echt expeditie robinson 2008! Wanneer we wilde eten, gingen ze ook vis voor ons vangen. Nadat we even gerelaxed hadden gingen we een wandeling maken. We legden aan op een ander eiland, en gingen we naar enkele plekken waar we de watervallen van een mooie kant en van dichtbij konden zien. Hier zag je pas echt hoe wild het water was. Bij terugkomst had de kok alweer lekker voor ons gekookt. De zon bleef nog lang hangen, en heb heerlijk in mijn bikini rond gelopen, want aan kleren heb je op zo’n eiland ook niet veel, alles gaat onder het zand zitten. ’s Avonds waren er veel muskieten dus maar niet al te lang buiten gezeten.

Wandelingen naar de watervallen:
’s ochtends vertrokken we met de boot naar het eiland waar we de vorige dag ook al waren geweest maar nu zouden we een langere wandeling maken en naar verschillende andere plekken gaan. De natuur was hier weer veel anders, het is moeilijk te omschrijven maar ik merk telkens verschillen tussen de natuur de bebossing. We kwamen op plekken waar je nog meer water vallen zag en waar je ze weer van dichtbij kon zien. Weer veel mooie foto’s gemaakt en mooie vlinders gezien. We konden op gegeven moment niet meer verder omdat het water te hoog was, we zagen hier dat op die plek indianen waren geweest omdat ze nog dingen achter hadden gelaten, zoals takjes waarmee ze gekookt hadden en bedjes gemaakt van bladeren. De gids vertelde dat de indianen van het indianen dorp tegen over ons om eten te brengen naar de andere binnenland bewoners deze tocht ook moest maken. Namelijk omdat ze voorbij de grote watervallen moesten om verder de rivier af te varen. Ze maakten deze toch alleen met 35 zakken rijst, een motor voor de boot en nog wat andere benodigdheden. Op die plek waar we waren stond dan ook weer een zelfgemaakt bootje en vanuit daar gingen ze dieper het binnenland in. Die mensen leven zo al jaren, ik vind het erg knap ook omdat ze zoveel moeten tillen al die zakken rijst en dat een aantal keer op en neer lopen. ’s Middag konden we lekker weer bij het kamp zwemmen en relaxen. Eind de middag wanneer de zon wat minder was, gingen we nog een wandeling maken maar nu richting een andere plek waar we tussen de water vallen konden zwemmen. Het aanleggen van de boot ging eerst nog erg moeilijk, de stroming was erg sterk maar lukt uiteindelijk. We moesten eerst nog een wandeling maken en kwamen uiteindelijk op een punt waar je heerlijk tussen de water vallen kon zwemmen en lopen. Ik ging ook bij een waterval er onderstaan, pff nu weet ik wat er bedoeld wordt met een Surinaamse massage, wat was die stroming sterk zeg, maar wel goed voor je rug. Hier hebben we nog lekker genoten totdat het weer begon te regenen. En weer snel terug gewandeld naar de boot. Bij terug komst lekker nog buiten gezeten en ’s avonds ook het water bleef alleen wel stijgen en kwam steeds dichter bij ons kamp, weer ook lekker gegeten zo jammie de vers gebakken vis.

Met de boot naar water vallen gekeken, lekker gerelaxed, naar het indianen dorp geweest en barbecue:
Na het ontbijt gingen we met de boot een mooie rondtocht maken over het water om zo dicht mogelijk bij nog wat enkele watervallen te komen. Dit lukte een beetje we hebben enkele watervallen van erg dichtbij gezien, bij sommige lukte het niet omdat de stroming gewoon te sterk was. Er ontstonden nu ook nieuwe watervallen omdat er nu zoveel water was en die normaal droog stonden. De gids vertelde ook dat er op de rotsen die nu onder water stonden mooie hiërogliefen te zien waren, die door indianen jaren geleden gemaakt waren. Na het bekijken van de watervallen gingen we terug naar ons eiland. Ik ging lekker relaxen, heerlijk dat zonnetje en uitzicht op een grote waterval. Er kwam ’s middags ook nog een man met een klein bootje hij had een klein brul aapje, ik blijf aapjes zo mooi en lief vinden. Die man had zijn moeder dood geschoten om op te eten maar de moeder had dit aapje nog bij zich. Het aapje liep nog wel mank maar zou het waarschijnlijk wel overleven, maar ja tot dat hij z\elf wordt opgegeten maar goed daar moet je maar niet altijd aan denken. Hij had ook nog 2 landschildpadden bij zich, erg mooie beesten en zeker om zo van dichtbij te zien, hij had ze in een oude vrieskist gezet die nog op het eiland stond. Alleen wat bleek de volgende dag tijdens het ontbijt zag ik ineens 1 van die 2 schildpadden voorbij lopen, die andere was al ontsnapt. We hadden mooi niks gezegd, dit vent allemaal maar zoeken naar zijn avondmaal, de schildpad zwom snel weg haha. Eind de middag gingen we naar een indianen dorp, we hadden al kennis gemaakt met het stamhoofd. Zo grappig ze betalen die indianen nog echt met voedsel en met Coca cola want daar zijn ze gek op. Omdat wij lang kwamen en hun dat even toelieten dat wij daar rond mochten kijken kregen ze al een cola fles en zo later in de trip kregen ze van ons nog wel meer. We werden echt vriendelijk welkom geheten door de indianen, er leven zo ongeveer 15 indianen daar. De vrouwen werken ’s ochtends bij de moestuintjes en zorgen de rest van de dag voor de kinderen, de mannen gaan op jacht en zorgen voor die dingen. Het was zo mooi om te zien hoe deze mensen nog zo leven helemaal nog niet verwesterd zijn. Je hebt als je in de omgeving bent van de Wonotobo vallen ook helemaal geen bereik, die mensen hebben ook geen bereik met de bewoonde wereld alleen met sommige andere dorpen in de buurt dmv een walkie tolkie. Ze zeggen dan een bericht en zeggen er dan oké rodger bij, dit viel me ook al op bij de raleighvallen toen was dat ook zo toen ze contact met de stad wilden maken. Wel grappig want mijn vader zegt ook nog vaak rodger, en volgens mij komt dat ook uit zijn dienst tijd of zo. ’s Avonds hadden we een heerlijke barbecue, het was ook erg gezellig zo met het water op de achtergrond. Het water bleef alleen maar stijgen was inmiddels al tot onze hut zeg maar gekomen. Die nacht hoorde ik het water ook steeds harder en dichterbij.

Terug reis met de boot maar eerst overnachten in het dorp Apura:
Wat ik die nacht al dacht te horen klopte het water was inderdaad erg veel gestegen kwam helemaal tot voorbij onze hut, dus er omheen was overal water. Er was een loop plank uitgelegd maar dit had niet zo heel veel effect. We stapten na het ontbijt de boot weer in, de terug reis ging veel sneller als de heen reis dit had te maken omdat we stroomafwaarts vaarden. We gingen nog even langs ons guesthouse van de heenreis om naar het toilet te gaan en daarna gingen we naar het dorp Apura. In dit dorp zijn veel arbeid huizen gevestigd, het was namelijk de bedoeling dat Apura de 2 na grootste stad zou worden van Suriname alleen dit was niet gelukt. In die oude arbeidshuizen wonen nu nog mensen, terwijl die huizen al erg oud zijn. In dit dorp wonen veel mensen van indiaanse afkomst maar ook Guyaanse mensen. Zo kwamen we bij een huis waar we de muziek al van een kilometer afstand konden horen die allemaal aan het dansen waren. Ze waren vaderdag aan het vieren, alleen hadden iets te diep in het glaasje gekeken. Wel grappig want opa en oma hadden het meeste gedronken en gingen helemaal uit hun dak. Ze kwamen ook kennen met ons maken, ze praten een raar soort engels echt op hun manier. Maar oma was al helemaal dronken:) Ze had ons ook een drankje gegeven, eerst dacht ik wat weinig dat ze in mijn glas doet maar toen ik het op had wist ik waarom haha. Hier bleven we gelukkig niet al te lang, we liepen nog wat verder door het dorp en gingen met de boot weer verder naar onze slaapplek iets verderop. We sliepen bij een familie die ook uit Guyana komt, dus ook engelse. Wel aardige mensen hoor, maar wat kon die man snurken zeg.. pff!

Naar Guyana, naar 2 indianen dorpen in oreala, terug reis naar Nickerie:
We gingen met de boot naar de andere kant van de rivier naar Guyana. We moesten ons hier eerst aanmelden bij een huisje. Ze liepen al meteen met geweren maar dit bleek achteraf omdat er een zware crimineel in de buurt rondliep op het grensgebied. Ze twijfelde even of ze ons toelieten, voor echt alleen een half uur kon het, en we moesten onze namen nog even opschrijven. We liepen het eerste dorp binnen, het was ook hier mooi te zien hoe ze zo nog leven. De vrouwen stonden daar nog in de rivier de was te wassen. Het was ook een mooi gebied, een beetje rotsachtig. Het dorp bovenop daar woonden blonde zwarte mensen zeg maar, ze hadden namelijk donker blond haar, dit was ook weer een ander ras. Je had van hier boven ook een heel mooi uitzicht over de rivier. Na wat rond te hebben gelopen, en wat mensen op de foto te hebben gezet ( want ze willen allemaal dat je ze op de foto zet, ze kijken dan zo naar je camera, maar verwachten uiteindelijk dat ze meteen een afdruk krijgen en begrijpen niet dat het een digitale camera is haha) gingen we weer richting de boot. Toen we er ongeveer weer bijna waren, was er een stevige wind waardoor de stroming sterk was en er enorme golven ontstonden. Dan zag je zo’n golf aankomen en die boot viel dan midden in 2 van die golven zo diep en hard, ow wat deed dat pijn aan je kont maar je vloog ook zo hard de lucht in. Um een achtbaan is er niks bij, misschien een aanrader voor de efteling als nieuwe attractie. Ik moet ook even weer stilstaan toen we er waren hoor, maar daarna lekker gegeten en toen was het weer goed. De gids bracht ons naar huis, eindelijk thuis maar toen begon de ellende van al de kleren wassen. Wat een bult was dat. Maar de dag erna was ik gelukkig vrij. Toen we thuiskwamen bleek alleen dat er een klein ruitje was in gegooit met een steen, wij meteen de huisbaas gebeld die weer de politie had gebeld. Die liep allemaal rondom ons erf om te kijken.
’s Avonds wilden we uit eten als afscheid voor de ouders van Marlon totdat de buurvrouw ineens binnenkwam om te zeggen dat de overbuurman zich had opgehangen. Het is echt een heel raar verhaal. Ik had een uurtje daarvoor staan bellen en zag toen wel een dronken man voorbij lopen, volgens andere zat hij iedereen ook uit te schelden. Hij was vanuit zijn balkon op een golfplaten dak geklommen en had zich aan de voorkant van de straat aan het dak met een touw opgehangen, hij had zijn benen nog gestrekt dus als hij wilde kon hij staan. Maar hij zou waarschijnlijk wel te veel hebben gedronken. Wanneer we in onze voortuin stonden keken we er recht op, want het was niet onze overbuurman maar dan 2 huizen verderop dus dat zag je goed. Niemand had gezien dat hij het had gedaan maar spelende kinderen hadden hem zien hangen. Nadat heel de straat en Nickerie was uitgelopen om te komen kijken, zijn we toch nog maar uit eten gegaan. Het eten smaakte heerlijk eindelijk weer eens fatsoenlijk eten, Anny en Henk nog bedankt. ’s Avonds was die vent gelukkig wel weer weggehaald haha.. anders zou het wel erg spoekie zijn:S

Meer heb ik op het moment ook even weer niet te vertellen, denk dat het zo voorlopig wel voldoende is. Ik heb trouwens mijn stage gehaald!! Heb maandag nog officieel de eindevaluatie maar heb het voor gesprek al gehad en ze was erg tevreden over me, dus hier ben ik blij mee.. daar doe je het natuurlijk toch voor.
Wanneer ik mijn volgende bericht stuur zou het waarschijnlijk de laatste zijn vanuit Suriname, maar dan vanuit Curaçao want voor de degenen die het nog niet wisten ik ga ook nog 2 weekjes lekker vakantie vieren op Curaçao.

Ik heb trouwens bij mijn verhaal van de voltzberg nu enkele foto’s geplaatst. Ik kon dit vorige week niet doen, omdat er toen een storing was bij het internetcafe, maar nu staan er een paar. Kijk nog wel even of ik volgende week de foto’s van dit verhaal kan plaatsen.

Houd jullie op de hoogte,
Liefs, kusjes Ilse