Bigi pan, kinderafdeling enz!

Haay,
Hoe gaat het daar in Nederland?
Met mij gaat alles goed, ben nu alweer bijna twee maandjes weg voor dat je het weet ben ik al weer terug;) Ik heb de afgelopen dagen weer genoeg meegemaakt, maar heb het allemaal voor jullie uitgetypt.. veel lees plezier!

Trip naar Bigi pan:
Via een zuster bij mij op de afdeling hadden we een trip naar bigi pan geregeld. Bigi pan is een natuurreservaat. Een dokter, de fysiotherapeut en die zuster gingen ook mee. De gids was de man van de zuster van mijn afdeling. We moesten al om kwart voor 8 uur bij het ziekenhuis zijn, vanuit daar zouden we met auto’s verder gaan. Mijn trapper van mijn fiets was al slecht maar net toen we de zandweg uit waren brak hij af, ik snel terug, maar nu moest ik wel heel de afstand met Marlon achterop de fiets. Uiteindelijk nog net op tijd, alleen wel helemaal bezweet. We gingen naar de plek waar het bootje zou weggaan, het bootje was inderdaad zo klein hoe ik hem ook verwacht had, nadat we ons zwemvest om hadden gedaan en alles in de boot hadden gelegd vertrokken we op het water van de Nickerie rivier. Het was ongeveer 3 kwartier voordat we bij bigi pan waren, maar de reis ernaar toe was al prachtig, halve wegen de reis moest we over een helling heen, aan onze kant was het laag water en aan de andere kan hoog water. We moesten de boot over een soort helling van hout gemaakt heen trekken. Eerst wachten we op andere vissers om ons te helpen met de boot, alleen dit duurde te lang dus moesten we zelf gaan trekken. Dit was alleen wel erg zwaar en het was glad door de modder. Uiteindelijk lukte het en konden we verder gaan. We vaarden door de mangrove dus dit was erg mooi, had dit al vaak op tv gezien maar nu een keer in het echt. We lieten op verschillende plekken vis netten achter die we op de terug weg weer zouden ophalen. Bigi pan is eigenlijk een grote waterplas met veel dier soorten erin. Op de waterplas waren twee huisjes gebouwd op het water waar mensen soms overnachten, wel grappig er was ook nog een toilet, het was gewoon een toiletpot boven het water in een huisje. Eigenlijk was de trip nu al voorbij wanneer mensen naar bigi pan gaan alleen omdat dokter liem naar de zee mondig wilde gingen we nog verder de mangrove in. We moesten veel takken ontwijken en het pad om met de boot door de gaan was ook erg smal. Vaak lag er ook een boom midden over de doorgang, we moesten telkens diep bukken in het bootje om er onderdoor te kunnen. We waren er uiteindelijk gekomen, normaal kan je niet gaan maar omdat het nu regentijd is stond er genoeg water. Toen we uit de boot moesten om naar de zee mondig te gaan zag ik overal al krabbetjes, echt super veel kleintjes maar ook grote.. iel zo viel vind ik die beesten. Toch ging ik maar uit en je stond spontaan op al een paar krabben, er zaten er echt veel. Het regende ook en het was er erg modderig waardoor je vaak diep tot in je enkels in de modder stond, zo viel en zeker wanneer je al die krabben ziet.. kreeg spontaan overal jeuk. Halve wegen ben ik gestopt en samen met Karin terug naar de boot gegaan. De terug reis was ook nog een heel gedoe was blij in die boot te zitten, maar toen een nieuw probleem muskieten en andere insecten. Wij flink deet gesmeerd maar ze bleven maar komen, had opgegeven moment zelfs deet op mijn broek gesmeerd, het maakte toch allemaal niks meer uit, zat toch al helemaal onder modder en de kleur van o.a. mijn schoenen kon je toch al niet meer ontdekken. Toen de rest terug kwam was ik echt blij dat ik niet verder mee was geweest. Schijnbaar stikte het bij de zeemondig was de muggen en zag het er zwart van. Ook had Marlon tot diep met haar benen in het modder vast gezetten, ze moesten haar er gewoon uittrekken, en de zee stelde ook niet zoveel voor.
Op de terugweg moesten we de vis netten nog ophalen, aan de visnetten zaten veel krabben. Ze halen dan die krabben eruit en breken meteen hun scharen er af zodat ze niks meer kunnen doen. We hadden ook nog wel wat vissen die in het net zaten. Op de terugreis zagen we ook nog een paar mooie vogels. Witte en grijs blauwe reigers. Toen we bijna terug waren dreef er op de Nickerie rivier een dode grote slang het bleek boaconstritor (of hoe je het ook schrijft) te zijn. Zelfs van dichtbij was hij echt zo eng. Toen vertelde gids over alle dieren die er in de rivier zaten, piranha’s, hele grote slangen boaconstrictors en andere vieze grote beesten. Toen had ik echt zoiets van ik wil echt niet uit de boot vallen. We zagen trouwens ook nog een dode kaaiman deze stonk wel enorm dus we zijn er snel weer weggegaan.
We gingen ook nog even kijken bij het eigenland van de zuster waar zo paddie verbouwen, paddie is rijst. Haar man had hier een eigen huis gebouwd, nou ja hij is er meebezig, zelf met alles uit de natuur en van hout het zag er mooi uit. Hierna gingen we weer terug, helemaal vies. Toen ik thuis was maar meteen gedoucht en me lekker opgefrist. Vond het een mooie trip en een leuke ervaring om zo in de bootje door de mangrove te varen tussen allerlei dieren.

Operatie’s:
Ik wilde graag een operatie een keer meemaken, eerst deden ze hier moeilijk over. Ik ben toen zelf naar de ok gegaan en heb het daar zelf gevraagd, de afdeling vond het gelukkig ook goed. Ik mocht zelf een operatie uitkiezen van een patiënt op de afdeling. Vrijdag waren er interessante operaties dus ben ik bijna de hele dag op de ok geweest. Ik moest ook zo’n pak dragen, met een haarnetje en van die rubberen klompen. Er zou een galblaas verwijdering plaats vinden. Dokter liem die ook met ons mee was geweest naar bigi pan deed de operatie. Er was ook een Nederlandse anesthesist vanuit het Catherina ziekenhuis. Na wat kletsen kwamen we er achter dat hij ook in Son woont, wel grappig ben je zo ver weg en dan kom je iemand uit Son tegen. Hij vertelde me ook erg veel over de operatie en wat ze aan het doen waren. Hoe een patiënt eerst in narcose wordt gebracht is al heel interessant, welke medicatie iemand krijgt toegediend enz. Bij de galblaas operatie worden er 4 kleine sneetjes gemaakt zodat er 2 tangetjes in kunnen met knijpers eraan waarmee hij dingen vast kan pakken. Ook nog 1 gaatje voor een soort camera, en eentje waarmee ze vaten dicht kunnen branden en dingen los kunnen branden. Ik had alleen nog maar op tv gezien hoe zoiets in zijn werk gaat maar niet in het echt. Je kun alles heel goed zien op het scherm. De lever, darmen en maag hebben allemaal een hele mooie kleur, ze vertelde ook dat ze soms juist met een camera het lichaam binnen gaan omdat je het dan beter kunt zien als met het blote oog. De anesthesist vertelde dat op welke manier alles rondom de operatie gaat het zo ook 20 a 30 jaar geleden in Nederland gebeurde. Uiteindelijk werd de galblaas verwijderd omdat er galstenen in zaten. Ook mooi om zo’n orgaan een keer in het echt te zien. Hier willen patiënten ook hun eigen galstenen naar huis hebben omdat het hier een eer is wanneer je galstenen hebt, ze bewaren ze dan goed of ze worden zelfs ergens in de kamer ten toon gesteld.. tjaa zo denken wij er in Nederland niet over maar wel grappig.
Na deze operatie kon ik nog een operatie meekijken, dit keer was het een operatie aan de struma of te wel de schildklier. Deze operatie was ook erg interessant omdat je bij de hals gaat snijden, er dit toch een gebied blijft waar je goed uit moet kijken dat er niks geraakt wordt. Dokter liem vroeg tijdens de operatie ineens hoe we bigi pan hadden gevonden haha nou ik had echt zo iets van richt je maar op de operatie maar hij zou het wel zo vaak gedaan hebben. Het linker gedeelte van de schildklier werd verwijderd omdat er een knobbel op zat. Het ging nog even mis omdat de patient erg zwaar was en extra medicatie bij moest hebben, gingen al die apparaten van de bloeddruk/ pols allemaal piepen ik dacht wat is hier aan de hand. Maar het werd goed opgelost. Na de operatie mocht ik nog met wat dingen meehelpen erg leuk dat je meteen zo wordt opgenomen. Hierna toch nog maar even naar de vrouwenafdeling geweest omdat het mijn laatste dag daar was.

Tele sur loop en feestje van het ziekenhuis:
We hoorden van iedereen dat we mee moesten doen aan de tele sur loop. Tele sur is hier een telefonie operator en daar is ook het internet café. Wij deden mee aan de 5 km wandelloop. Het zou om 4 uur beginnen. Toen we op het veld kwamen was er al volop muziek en veel mensen. We kregen bij de inschrijving al een T-shirt die we aan moesten doen. Je zag dus overal blauwe en gele shirts lopen. We kregen eerst een warming up voor iedereen op het veld, alleen waren al die surinames hierna al dood moe:P Hierna kon de loop beginnen, het duurde alleen een uur voordat iedereen van het veld af was. We liepen een grote ronde door nieuw-nickerie. Wel leuk iedereen stond langs de kant te kijken. Na even lopen stond het ineens allemaal stil, maar later bleek dat ze ijsjes aan het uit delen waren met water. Ze vinden hier volgens mij 5 km echt heel veel om te lopen, terwijl het voor ons echt niks was. Hun allemaal bezweet haha. Op het einde begon het te regenen, maar ze hadden al verklapt dat iedereen een gratig tele sur paraplu kan ophalen, nu hebben we meteen ook weer een paraplu ook lekker handig want het regen seizoen is officieel begonnen maar gelukkig merken we er nog niet echt iets van. Hierna zijn we lekker nog wat in het dorp gaan eten.
Toen ik thuis was moesten we ons meteen weer opfrissen en omkleden want ’s avonds hadden we een feestje van het ziekenhuis, dit als afsluiting van de dag der verpleging. We werden opgehaald door een collega. Toen we aankwamen zat iedereen al aan de red labell en het bier, toen dacht ik pff wat voor avond gaat dit worden.. nou wat ik dacht kwam uit. Iedere collega was echt lader zat, ze kunnen hier echt niet tegen drank, wel grappig ze zo te zien. Zelfs de dokter zat constant met me te sjansen haha:S Maar ik kon er helaas niet onderuit in suriname wordt flink gedanst op feestjes dus ik moest ook met iedereen dansen.

Zondag avond kwam de buurvrouw vragen of ze onze barbecue mochten lenen, we zouden dan ook wat te eten krijgen. Wij vonden dit goed, ze hadden alleen veel mensen uitgenodigd dus ik dacht nou zoveel eten zou er wel niet over blijven. Dit was echter niet zo, ze begonnen al vroeg om ons eten te brengen, en veel. Eerst gefrituurde groente balletjes, daarna soep met rijst.. pff daarna nog lekkere kip in masala kruiden en toen moest de barbecue nog beginnen:) Jaa Surinamers zijn echt vrij met eten en koken veels te veel!

Eerste dagen op de kinderafdeling en uitrit met de ambulance:
Ik zou helemaal in het begin al naar de kinderafdeling gaan, maar ik was verkouden dus moest eerst naar de vrouwenafdeling, we zitten nu iets over de helft van de stage dus Marlon en ik zijn gewisseld van afdeling. Ik had het enorm naar me zin op de vrouwenafdeling dus de eerste dag op de kinderafdeling was wel even wennen. Op de kinderafdeling is het wel een stuk rustiger als op de vrouwen, je hebt er ook veel minder bedden maar ongeveer 9 en veel minder opnames. Het is wel leuk om met die kinderen bezig te zijn, er liggen soms baby’s die nog maar een paar dagen oud zijn, je bent hier gewoon op een hele andere manier aan het werk want je hebt toch te maken met zieke kindjes en die moet je toch anders benaderen.
Toen ik dinsdag aan het werk was moest een collega van mij met de ambulance weg omdat de SEH ineens veel uitritten had en niet genoeg personeel had, ze vroeg meteen of ik ook mee wilde. Het was niet zo dat we iemand moesten ophalen, maar we moesten alleen aanwezig zijn voor als er iets zou gebeuren. We moesten namelijk naar het vliegveld van Nieuw-nickerie, vanuit daar zouden twee belangrijke ministers vertrekken, één van Suriname en één van Guyana. Ze hadden schijnbaar een belangrijk verband getekend en nu zouden ze naar Guyana vertrekken. De vlaggen waren van beide landen ook gehesen. Er werd ook gefilmd dus het zou wel belangrijk geweest zijn, de brandweer en de politie was er ook dus het was wel een leuke ervaring, gelukkig was het vliegtuigje waarmee ze vertrokken niet ontploft;) nu hoefde we tenminste niks te doen:P

Woensdag zijn we lekker inkopen gaan doen in Nieuw-Nickerie met de buurvrouw. Wel wat leuke dingetjes gekocht, het is hier niet allemaal heel veel soeps maar soms vind je toch nog wel wat leuks. Eigenlijk zouden we woensdag en donderdag naar Guyana omdat we twee dagen vrij waren, alleen is het op dit moment in Guyana met de regering niet zo goed. Er zijn veel rellen en mensen worden daar gewoon dood geschoten, laatst ook twee gezinnen toen ze de oversteek van Guyana naar Suriname wouden maken. Dit doen we dus voorlopig nog maar even niet, gelukkig gaan we in juni met een van de trips naar Guyana maar dan zitten we wat dieper in Suriname wanneer we de oversteek maken.

Samen met de buurvrouw en mensen die we laatst bij de barbecue ontmoet hadden gingen we naar zeedijk. Ze lieten ons eerst een andere plek zien waar je goed de zee kon zien. Het is dan wel de Atlantische oceaan maar hij is hier helaas bruin. Het was nog even moeilijk hier te komen want de auto bleef in de modder vast zitten, hij maar gas bij geven ik helemaal onder de modder. Hierna gingen we dan naar zeedijk, dit was heel mooi ook omdat de zon zo mooi fel was. Bij zeedijk was een tempel, die zag er van binnen ook prachtig uit. We gingen ook nog zwemmen, dit deden we alleen niet in een zwembad of de zee maar in een soort grote vijver/ kreek:S midden in een afgelegen wijk, het water was heel zwart net zoals bij cola kreek. Ben er niet helemaal in geweest hoor want er zat klei op de grond, dit voelt zo glibberig aan. Hier gingen hun schijnbaar altijd zwemmen, nou geef mij dan maar liever aqua best:P Hierna waren we natuurlijk erg hongerig, de oom van de buurvrouw had al zijn zussen uit genodigd om voor ons te koken, hij had zelfs zijn bar niet open gedaan voor ons, hier kwamen we alleen pas later achter.. voel me dan altijd best schuldig. Maar goed, we konden nu eindelijk zien hoe roti in het echt gemaakt wordt en hebben er al wat van opgestoken. Het eten was heerlijk en we hebben heel de familie bedankt voor de gastvrijheid, want we kregen natuurlijk ook weer genoeg eten mee naar huis.

Moet vanaf vrijdag 6 dagen achter elkaar werken, en dan 1 dagje vrij en dan 3 nachtdiensten draaien, ben ook benieuwd hoe dat is. We even zwaar al die diensten maar weet dat ik even door moet bijten want 3 juni ga ik alweer een hele vette trip naar de binnenlanden doen. De ouders van Marlon zijn dan ook in Suriname aangekomen en gaan ook mee met de trip.
Karin gaat helaas morgen alweer terug naar Nederland, wel jammer want het was erg gezellig dat ze er was.
*Groetjes en kusjes*