Paramaribo, brownsberg en dag der verpleging!

Heey
Ik heb afgelopen weekend echt een hele gave trip naar de binnenlanden gemaakt..! Echt heel mooi die jungle, veel dieren gezien zoals apen! Maar ik zou eerst nog even mijn verhaal schrijven van vorige week toen ik voor het eerst naar Paramaribo was geweest.

Trip naar Paramaribo:
Zaterdag 3 mei waren we al vroeg vertrokken om naar Paramaribo te gaan. We werden gebracht naar de plaats waar de bus zou vertrekken. We vertrokken al om kwart voor 5 omdat we om 5 uur al een kaartje moesten kopen zodat je zeker was van een plaats in de bus. De bus vertrok om 6 uur. Het was toch wel weer een lange reis voordat we in Paramaribo aankwamen. We waren er rond 11 uur. We moesten vanaf daar nog naar het guesthouse lopen. Dit was nog een stukje lopen, wel fijn toen we er uiteindelijk waren. Het was een leuk guesthouse met eetgelegenheid, giftshop enzo. We hadden eigenlijk gepland om met de bus te gaan om Karin op te halen, alleen viel een taxi reuze mee. We kwamen er toen ook achter dat het vliegtuig vertraging had dus toen hoefden we ineens veel later weg, hier hebben we gebruik van gemaakt door meteen de appeltaart van het huis te bestellen.. erg lekker op zijn Surinaams.
Aan het eind van de middag kwam de taxi ons ophalen naar Zanderij. Op Zanderij moest het vliegtuig nog landen. Al veel mensen stonden te wachten om familie op te halen, het regende alleen erg hard en daardoor werd het ook heel klam en benauwd. Na lang wachten kwam Karin dan. De taxi bracht ons weer na ons guesthouse, daar hebben we ’s avonds nog lekker gegeten.
De volgende ochtend (zondag) gingen we als eerste naar fort zeelandia., we liepen hierdoor meteen door de palmen tuin. Hier staan allemaal grote palmbomen en is de tuin naast het paleis van de president. We zouden namelijk eerst het historische gedeelte doen en de dag daarna winkelen. Fort zeelandia was erg interessant. We kregen een rondleiding, ze vertelde veel over de geschiedenis van Suriname, zoals dat new york dat van de Nederlanders was verruild is voor Suriname. Vanuit het fort werd alles zeg maar geregeld en in de gaten gehouden wie het land in wou komen enzo. Een gedeelte van het fort was afgezet, ze waren hier bezig met forensisch onderzoek vanwege de 8 december moorden waar Bouterse van verdacht wordt. De kogels waren helemaal omcirkeld voor onderzoek. De vrouw van de rondleiding zei dat er gezegd werd dat de mensen die om het leven zijn gekomen op 8 december op de vlucht waren, alleen wanneer ze het al zei moest ze al lachen omdat die mensen niet echt op de vlucht zouden kunnen gaan omdat ze geen uitweg meer hadden dan alleen maar water. Wel interessant om hier geweest te zijn.
Naast het fort staat koningin Wilhelmina ook nog, nog wel een grappig verhaal. Ze was namelijk verplaatst omdat ze niet meer op het onafhankelijksplein mocht staan, alleen dit was een beetje mis gegaan en ze hebben nu haar mantel een beetje slordig gelijmd.
Hierna zijn we nog naar het onafhankelijksplein geweest. We hebben ook nog door Paramaribo gelopen, het was zondag dus lekker rustig. We zagen ook voor het eerst een mc Donalds, tja dan merk je dat het de grote stad is en wij die dingen in Nickerie allemaal niet hebben. Hier meteen gegeten, een happy meal alleen kregen we hier zo’n irritant poppetje bij.. pff dat deuntje draaien we nu nog steeds heel de tijd. Toen we terug liepen hadden we echt een hele mooie zonsondergang.
’s Avonds zijn we naar het uitgaansgedeelte van Paramaribo geweest om daar wat te gaan eten. Je merkte echt meteen dat dit een stuk meer toeristisch is dan Nickerie en een stuk drukker, er hing wel een leuke sfeer. We hadden cocktails besteld alle 3 een andere, die waren wel lekker zeg.
De volgende dag (maandag) hadden we vrij gemaakt om te shoppen. We hadden de bekendste straten in Paramaribo al opgezocht, de winkels waren wel leuk maar niet te vergelijken met Nederland allemaal van die boetiekjes zeg maar,, en een h&m of zo hebben we echt niet gevonden hoor.. Wel was alles heel goedkoop, we liepen een schoenen winkel in.. en we hadden daar alle 4 slippers gekocht, Marlon en Karin dezelfde en ik in een andere kleur. Dan kijk je naar de prijs 17,50 srd.. tja dat is ong. 4,50 euro :P Zo is winkelen wel leuk! ’s Middag waren we nog naar het roti restaurant geweest waar we op de avond van aankomst ook hadden gegeten, we moesten Karin natuurlijk laten proeven hoe scherp die daar wel niet is.. en ja Karin vond hem ook echt pittig, ik had het idee dat ik er al wel weer iets aan gewend was.
Om 5 uur werden we al weer op gehaald om naar Nickerie terug te keren, was weer een lange reis maar wel fijn om weer in de natuur te zijn en niet meer in de drukke stad.


Trip naar Brownsberg:
Donderdag moesten we eerst nog werken en daarna kwam meteen de taxi om ons op te halen om naar Paramaribo te vertrekken. Hij reed gelukkig hard waardoor de reis iets minder lang duurde. We verbleven in een Guesthouse, we waren de enigste dus we hadden gewoon een heel huis voor ons zelf, erg fijn. ’s Avonds lekker op het balkon uitgerust. De volgende ochtend had Andre de man van het guesthouse al lekkere broodjes voor ons gehaald, mm kip kerrie.. was alleen wel op zijn Surinaams lekker pittig op de vroege ochtend. Ook had hij een taxi voor ons geregeld naar de plek waarvan de trip zou vertrekken. We vertrokken om 8 uur in een busjes met 9 mensen en een kok, een gids en een chauffeur. We gingen naar Brownsberg, dit is een hoge berg in de binnenlanden met daarop veel natuur en beesten die op de Brownsberg leven. De reis was een stukje op verharde weg, dat noemen ze dan de high way.. pff in Nederland en Amerika ziet de high way er toch echt anders uit,, dit is verharde weg met super veel gaten er in.. maar goed dat is dus de high way! Maar opgegeven moment kwamen we op van die oranje/rode zandwegen met ook weer super veel hobbels. De reis was prachtig, je bent dan echt in het binnenland, mooie natuur daar. Ik verbaasde me ook over de mensen, want je komt na uren rijden gewoon langs dorpjes waar mensen gewoon leven. Ze leven dan in van die hutjes en lopen met emmers water op hun hoofd. Ik was eigenlijk bijna vergeten dat er inderdaad na Paramaribo en Nickerie in de binnenlanden natuurlijk ook echt mensen wonen/ leven. We beklommen de berg met het busje, je rook meteen de geur van de jungle.. kan het bijna niet beschrijven maar het is zo’n frisse bos geur. Boven aangekomen op de berg had je een heel mooi uitzicht over het brokopondo meer. Dit is een super groot stuwmeer en de berg ligt er aan vast. Ik maakte ook meteen kennis met allerlei dieren, zoals grote blauwe vlinder, zo raar is alles om je heen groen en zie je ineens zo’n blauwe vlinder. Allelei grote hagedissen kwamen ook meteen op me af, grappig beesten. We gingen naar ons kamp, want we zouden in hangmatten gaan slapen, er waren ook nog wat andere mensen vanuit Frans Guyana verderop in een kamp.. meteen had je weer zo’n vakantie sfeer, zoals op de camping. De kok had voor ons een lekker lunch gemaakt, het was soep met Surinaamse aardappel, rijst, kip en vis. Erg veel van gegeten, moest ook wel want we gingen na de lunch meteen door naar 2 watervallen.
Als eerste gingen we naar de leoval. De tocht zou ongeveer drie kwartier duren. Het was erg mooi om zo tussen de bebossing te lopen. We moesten uiteindelijk nog een stijl stuk naar me beneden voordat we bij de waterval waren. Het was een mooie waterval, maar wel klein. De gids had gezegd dat we na de leoval naar de ireneval zouden gaan. Deze trip zou veel zwaarder zijn als de leoval, hij zou langer duren en er zouden veel meer steilere stukken bij zitten. De gids zei ook dat je over een goede conditie moest beschikken. Toch had ik besloten mee te gaan, ik wilde gewoon alles zien nu er ik er ook was. Michelle en Karin gingen niet mee, uiteindelijk gingen Marlon en ik samen met nog 2 meiden als enigste nog verder van de groep van 9. De trip was wel inderdaad veel zwaarder dan die naar de leoval. Het was wel een hele mooie trip, prachtig uitzicht je loopt gewoon echt midden in de jungle tussen de bomen en lianen, weten jullie waarom tarzan altijd zo schreeuwt wanneer hij aan een liaan slingert? Nou haha omdat het gewoon heel veel pijn doet, die lianen zitten vol met dorens. Je hebt er ook veel geluiden van dieren.. vooral kikker kunnen echt hele harde geluiden maken.. toen wees de gids een kikker aan die dat geluid maakte en dat was echt zo’n klein beestje. We kwamen na lang lopen bij de ireneval aan, hij was echt mooi. De leoval was er maar nog pis straaltje bij haha:P deze was veel groter. Was blij dat ik toch doorgezet had en doorgelopen was. We gingen meteen onder de waterval staan, super om dit een keer meegemaakt te hebben. Voor de waterval had je ook nog een soort stilstaand water waar we lekker in konden zitten. Na afgekoeld te zijn moesten we wel meteen weer terug, het begon te regenen en het was al tegen 5 uur en om half 7 zou het al donker zijn. Dus we moesten in de schemering terug, en dieren worden juist in de schemering actief wanneer het donker wordt.. we moesten dus doorlopen. Het was zwaar maar zeker de moeite waard. Toen we bij het kamp aankwamen had de gids al een lekkere maaltijd voor ons klaar gemaakt. Natuurlijk wel weer rijst, maar met een lekkere gezouten vis en groenten. We waren al vroeg moe van de trip dus net zoals op de camping ga je dan allemaal met je tandenborstel naar de wc om daar bij de was bakken je tanden te poetsen;) De handmatten hingen al klaar gelukkig wel met een muskieten net er overheen. We lagen samen met nog die 3 meisjes, iedereen ging in hun hangmat. Het slapen viel me reuze mee, kreeg het alleen wel koud halver wegen de nacht. Wat vroeger in de ochtend horden we heel hard gebrul van apen, de brul apen waren toen erg dicht bij ons kamp, best spannend.
De volgende ochtend was er gelukkig gewoon brood en geen rijst. Net voor het ontbijt horden we weer hard gebrul van brulapen, de gids reden naar plek en wees ons dat ze daar te zien waren. Ze waren toen hemelsbreed denk ik ongeveer 200 meter van ons verwijderd. Ze zaten in een grote boom, eerst was het er 1 later kwam er nog 1 bij. Je kon ze op het blote oog niet zo heel goed zien maar met de verre kijker wel. Ik heb ook foto’s genomen maar ja denk dat het niet zo goed zichtbaar was. De gids vertelde dat de brulapen ongeveer 1 meter groot zijn, en dat er veel verschillende soorten apen in de omgeving zitten.
Na het ontbijt maakte we ons op voor een hele zware tocht de rimboe in naar de witte kreek. De gids vertelde wel dat deze trip nog zwaarder zou worden als die naar de ireneval, hij zou ongeveer 2 uur lopen zijn. We gingen weer met dezelfde groep als naar de ireneval, dus Marlon en ik. Wist dat het zwaar zou worden maar dat het wel zeker de moeite waard zou zijn, omdat je op dit gebied waar we naar toe zouden gaan veel meer dieren zou kunnen zien, de gids vertelde ook dat hij deze trip niet vaak liep omdat veel groepen aangaven dit te zwaar te vinden. Meteen toen we vertrokken zag ik al dit een hele andere trip weer zou worden dan naar de ireneval, er was namelijk niet echt een pad, en als deze er al was dan was het een heel smal pad. We moesten over veel takken/ bomen heen stappen. Ook regende het erg veel en heel hard dus werd het ook nog eens erg glibberig.. wanneer je moest dalen en klimmen (wat je eigenlijk constant aan het doen was) moest je goed uitkijken. Tijdens de heenreis stopte de gids ineens, hij zag aapjes. Ik hoorde ze ook al wel, en later zag ik ze ook. Het waren kleine aapjes, ze zaten in de bomen en slingerde heen en weer. Na veel geklim kwamen we bij de witte kreek. Het was een heel mooi stukje natuur midden in de bebossing. We gingen meteen in het water, de steentjes deden wel zeer aan je voeten hoor. Het water was koud maar wel lekker verkoelend. Ik was ook nog van een rots afgesprongen, vond het wel eng altijd omdat je vooruit moet springen en goed moet afzetten zodat je niet tegen de rots zelf aanvalt, wel leuk net zoals in een film;) Ik en Marlon probeerde ook nog op een boom stam te klimmen alleen was dit niet echt zo’n succes we vielen er af. We moesten al snel weer terug, dus we maakte ons op voor terug reis. Het begon weer hard te regenen, hele hard regendruppels. Alles was nat geworden, op de heen reis keek je nog wel eens uit waar je je voeten neer zette nu stapte je gewoon in alle plassen, je wat toch al helemaal nat. Het was extra glibberig dus je moest constant goed naar de grond kijken waar je liep. Op gegeven moment botste ik tegen Marlon aan, wat bleek… er zat een hele grote vogelspin op het pad. Iell deze was zo viel en behaard.. Toen zei de gids ook nog dat hij giftig was, ook fijn om te weten. Hij bewoog niet, en bleef rustig zitten. De gids ging er langs staan en zo konden wij er snel langs, maar daarna was het rennen hoor pff eng ding. Onderweg kwamen we ook nog gif kikkers tegen, wel mooie beesten. Toen we nog maar ongeveer 200 meter van het kamp waren hoorde ik ineens iets in de bossen, er bewogen ook veel takken en ik zag iets groots.. ik schrok en riep best hard, wat is dat. De gids ging kijken en zei heel hard: snel naar boven, rennen. Tjaa en wanneer een gids zegt rennen neem ik dat ook echt wel serieus, hij geeft om andere dieren echt geen krimp. Het dier wat ik zag bleek een jaguar te zijn.. echt gaaf! Boven op de berg hing al een bordje met welke dieren er op de berg voorkwamen en daar stond een jaguar ook bij, maar had niet verwacht er eentje te zien. We hadden de andere maar niet verteld dat dit zich allemaal ongeveer 200 meter van ons kamp zich allemaal af speelde ;) haha!
De bus stond al klaar om de vertrekken toen we aankwamen, nog even snel gedoucht en toen de auto in, en heerlijk genoten van een bakje rijst met Chinese kip en kousenband wat de kok voor ons gemaakt had.
De terugreis was ook weer mooi, allemaal weer die kleine dorpjes waar mensen gewoon leven. Toen we een tussen stop maakte merkte je dat het op de brownsberg veel vochtiger was en dat het beneden veel en veel warmer is. We werden gelukkig dicht bij ons guesthouse afgezet, daar ’s avonds nog lekker gegeten. De volgende dag werden we door de taxi opgehaald voor onze terugreis naar Nickerie, deze reis blijf ik toch altijd mooi vinden.


Dag der verpleging:
Op 12 mei wordt hier dag der verpleging gevierd. In Nederland krijg je dan vaak een klein taartje en daar is het dan mee gezegd. Hier is het totaal anders, hier is het groot feest.
Ik was ’s ochtends al vroeg vertrokken omdat we eerder moesten zijn omdat er nog vlaggen gehesen moesten worden, mij werd even verteld dat ik ook een lid moest zijn van het vlaggenteam, pff dat moet ik dan ook weer doen hè :P Ik moest samen met nog twee broeders de vlag der verpleging hijsen. Ik moest hem zeg maar netjes aangeven en hun zouden hem dan hijsen. Maar met als gevolg dat ik natuurlijk wel vol in beeld stond, op alle tv camera’s en foto’s voor waarschijnlijk in de krant of zo. Tijdens het hijsen van de vlag zongen de rest van de verplegende het lied der verpleging.. wel een grappig lied. Na deze ceremonie gingen alle verplegende over de afdelingen lopen in een stoet met vooraan een fanfare, erg gezellig. Zie je al die hoofdzusters dansen en gek doen. Hierna waren er toespraken van o.a. broeder Seedo, Zuster Meijerhoven en de directeur. Ze zijn hier wel echt lovend naar het personeel, in Nederland is het best normaal wanneer je verpleegkundige bent daar kies je voor, hier vinden ze het meer een roeping. Ook de tv was weer aan het filmen dus even kijken of we het nog terug kunnen kijken. Hierna kregen we een ontbijt, nou ja een broodje en thee. Toen was ik maar naar de afdeling gegaan, stond namelijk op de behandelkamer dus had nog wel wat dingen te doen. Er hing de hele dag een gezellig sfeer, en iedereen nam het met dingen niet zo nou.. Rond 11 uur ging ik met een collega naar het sportveld langs het ziekenhuis waar veel activiteiten waren gepland, Marlon was er ook. Ze waren alleen interviews aan het houden met collega’s. Ik moest er ook een doen, ik wilde het niet maar ze hielden me vast en ik moest wel Ze stelde allemaal van die moeilijke vragen, pff heb echt maar wat gekletst hoor.. Het komt op tv dus hoop dat ik niks geks gezegd heb! Kan het interview en de rest van alles wat gefilmd is vanaf woensdag op dvd halen, wel leuk om te hebben.. maar wel raar dat iedereen het straks ziet. Marlon deed nog mee met slagbal, ik had gelukkig mijn uniform nog aan een goed excuus om niet mee te hoeven doen. Alleen was ik wel de klos met stoelendans.. Het was erg gezellig.. veel harde muziek dus! Op de afdeling terug kreeg ik heerlijke rijst met kip, gebakken banaan en groentes, jammie kreeg er ook nog een loempia bij en cake. Zoals ze me zelf altijd al zeggen kijk uit dat die Surinamers je niet dik gaan maken:) Later kreeg ik ook nog lekker bananen chips, heerlijk. Nog even gewerkt en toen zat de werkdag er al weer op, wel een hele leuke ervaring zo zou het in Nederland ook moeten zijn.

Het was dit keer een lang verhaal maar had ook veel meegemaakt. Bedankt voor jullie leuke berichtjes, ik lees ze zeker hoor. Woensdag ga ik naar bigi pan is een natuurreservaat, maar ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, kusjes van mij!