Surinaamse gewoontes en eerste werkdag

Langzaam begin je een beetje te wennen aan de warme temperaturen:) Je moet gewoon net als de Surinamers niet te veel willen ondernemen, ’s middags een dutje gaan doen, er is bijna niemand op straat tussen 2 en 5 uur. Ze wensen je ook welterusten ’s middags en rond 5 uur komt iedereen weer tot leven. Te vergelijke met de siësta in Spanje en zo. Mm onze hangmatten zijn er nu ook! Heerlijk lekker in geslagen. Heb me nu al meteen aan de Surinaamse gewoonte gehouden;)

Weekend:
Vrijdag waren we wat aan het fietsen Michelle had pech met haar trapper en meteen werd er gestopt, ene Richard uit de omgeving schoot te hulp. Hij vroeg al meteen naar ons nummer enz. (wat we natuurlijk niet geven). De Surinamers zijn in dat opzicht wel heel direct, nodige je voor van alles uit. Zaterdag vroegen we aan Seline of al die aanbiedingen gewoon als gastvrijheid zijn of dat ze meer van ons verwachten. Seline maakte een hele diepe indruk en zei (met zo’n Surinaams accent) Die Surinaamse mannen zijn niet te vertrouwen. Ze maakte nog een paar schuddende bewegingen en zei ze liegen allemaal en gaan allemaal vreemd. Zo grappig hoe ze dit vertelde, we moesten maar nooooit aan een Surinaamse man gaan, was niks.
En ja hoor zaterdag middag stond Richard al op de stoep om een paar “biertjes” te gaan drinken, aahum dus niet!!, die hebben we maar geprobeerd zo goed mogelijk af te poeieren. Hoop niet dat dit een dagelijks ritueel gaat worden haha, want voor als nog is het een getoeter van jewelste als we naar het dorp fietsen.

Seline en haar dochter hadden ons ook een leuke rondleiding gegeven door het dorp, alle leuke plekjes laten. Nickerie is best rustig maar wel echt prachtig. Ze heeft ons de lokale sport vereniging laten zien, we willen contributie gaan betalen en dan kunnen we met de mensen daar mee gaan doen aan een sport die we leuk vinden. Binnenkort begint salsa les en aerobics (op Surinaamse muziek;)) leek ons ook wel leuk. Na een tijdje zijn we even op een terrasje bij gaan komen met een drankje.

Zondag avond waren we naar uitgenodigd om mee te gaan de kerk. Dit leek me wel een super leuke ervaring want je hoort altijd dat ze veel zingen en dansen in de kerk. Mijn verwachtingen werden ook waar. Toen we aankwamen werd er al volop gezongen en gedanst. Echt prachtig om te zien hoe die mensen zo om gaan in de muziek. Ze wilden weten wie we waren dus moesten we onszelf ook nog even voorstellen aan iedereen in de dienst. De dienst werd gehouden in het kindertehuis. Er zaten veel kinderen bij de dienst, de meeste van deze kinderen zijn wees, ze wonen in het kindertehuis en wachten op een eventuele adoptie. Ik sprak ook met een meisje die haar beide ouders verloren had, ze woonde hier nu al 4 jaar en had het er wel naar zin, ze moest haar kamer wel samen met een ander meisje delen. Het gelovige gedeelte van de mis vond ik wat minder, het was een pinkstergemeente en gingen overal wel heel diep opin. Ondanks dat bevatte de dienst toch ook wel weer de nodige dosis humor, net of ik naar een aflevering van Raymond is laat aan het kijken was;)

Stage:
Maandag was mijn eerste werkdag in het streekziekenhuis van Nickerie. Ik vond het moeilijk wat ik moest en kon verwachten. We werden opgevangen door Seedo (een soort afdelingshoofd) met hem spraken we onze stagetaken door. Later kregen we een rondleiding door het ziekenhuis, het leek wel of ik de koningin was al die handen die je dan schud want we werden echt aan iedereen voorgesteld geen enkele functie werd overgeslagen. Er zijn zeg maar 3 afdelingen, een mannenafdeling, vrouwenafdeling en een kinderafdeling. Ik zou eigenlijk naar de kinderafdeling gaan alleen omdat ik nog steeds verkouden vonden ze het verstandig dat ik naar de vrouwenafdeling ga. We wisselen toch van afdeling dus volgende maand zou ik waarschijnlijk wel naar de kinder- of de mannenafdeling gaan. Mijn eerste indruk van de afdeling is positief, de collega’s zijn echt enorm in je geïnteresseerd. Ze willen veel weten over Nederland, jezelf enz. De afdeling zelf en de materialen zijn wel totaal anders, heb soms het idee dat ik 50 jaar terug in de tijd ga, alles doen ze nog op de ouderwetse manier. Ze hebben ook niet echt dossiers, maar werken nog echt met papierwerk in snelhechters. Wanneer je iets nog hebt gedaan willen ze je dit meteen laten doen en laten zien. Zo heb ik al binnen een paar uur dat ik er was, 2 ecg’s afgenomen, denk dat ze dan in Nederland niet zo snel doen, dan moet je vaker meekijken en meer weten wat je doet enz. Vind het fijn dat ik goed werd opgenomen, we zullen zien hoe het verder verloopt. ’s Avonds zijn we om te vieren dat onze eerste stage dag erop zat uit eten gegaan, chinees. Ik dacht ik bestel eens een keer iets anders als kip, dus denk neem varkensvlees met pinda stond er, dit bleek alleen iets heel anders te zijn totaal niks met pinda saus. Ach ja op zich smaakte het wel, maar had eigenlijk meer gehoopt op saté. Er zijn hier nog genoeg restaurantjes dus volgende keer beter.

Mijn tweede werkdag ging ook goed, heb kennis gemaakt met de ochtendzorg haha of wel te hier soppen ze alleen bedden en maken ze ze weer op. De collega’s zijn nog steeds erg gezellig, vragen nog steeds heel veel aan je en willen van alles weten. De werkstructuur is gewoon heel anders, ze zeggen dat ze weinig personeel hebben, ik vind dat dat wel meevalt maar ze doen gewoon alles samen en zooo langzaam. ’s Middags wanneer ze niks te doen hebben zitten ze gewoon te zitten en te wachten tot dat de tijd voorbij gaat. Wel apart want in Nederland ben je constant aan het werken en wanneer je even niks doet kijkt meteen iedereen je raar aan. De omgang met patiënten is ook heel anders allemaal wat zakelijker, daar moet ik nog steeds wel aan wennen.

Maar het gaat allemaal goed. Zou wel blij zijn als het weekend is lekker even uitrusten en misschien dan zwemmen.

Trouwens voor wie mijn een kaartje wil sturen!!!
Mijn adres is gewoon mijn naam en dan Jokhoeweg 28, Waldeck te Nieuw Nickerie.

Nog even iets grappigs we reden net opweg naar het internet cafe. Opeens werden we aangegehouden door de politie. Ze zaten gewoon enorm te sjansen, vroegen hoe het met ons ging haha dat zou in Nederland echt niet kunnen. Ze zeiden op het eind wel dat we niet meer langs elkaar mochten fietsen (niet dat we dit deden maar goed) We hebben dit advies maar keurig opgevolg:P

Bedankt voor de lieve berichten. Ik houd jullie op de hoogte.

Xxxxxxxies